యువ జంట ఒకే సోఫాపై కూర్చొని ఉన్నారు. ఇద్దరూ చేతులు మడిచుకొని కిందకు చూస్తున్నారు. ముఖంలో అసంతృప్తి, కోపం, బాధ కలిసిన భావాలు కనిపిస్తున్నాయి.

పోలికలు, నిశ్శబ్దం, మనసులో పెరిగే కోపం

మొన్న ఆదివారం మా ఇంట్లో బంధువులు వచ్చారు. అందరూ కూచుని టీ తాగుతూ సినిమాలు, రాజకీయాలు మాట్లాడుకుంటున్నాం. అప్పుడే మా అమ్మ మామూలుగా ఒక మాట వేసింది: “చూడు, మీ మావయ్య కూతురు ఇప్పుడే America వెళ్ళిపోయింది. ఆమెకి అంత పనిలో ఉండి కూడా తల్లిదండ్రులకి రోజూ call చేస్తుంది. మనవాళ్ళు మాత్రం…” అంతే. లోపల ఏదో గుద్దుకున్నట్టు అనిపించింది. బయటికి నవ్వి “అమ్మా, నాకు టీ కావాలి” అని వెళ్ళిపోయాను. కానీ ఆ మాట మనసులో ఇరుక్కుపోయింది. రాత్రంతా నిద్ర రాలేదు.

మీకూ ఇలాగే అనిపించిందా? ఈ పోలికల బాధ మనకి కొత్త కాదు కదా!

ఎందుకు ఇలా పోల్చుతుంటారు?

మన తెలుగు కుటుంబాల్లో పోలికలు దాదాపు ప్రతిరోజూ జరిగే సంగతి. “మీ చెల్లెలు చూడు ఎంత తెలివిగా manage చేస్తుంది”, “మీ అన్నయ్య ఆ job లో ఎంత బాగా settle అయ్యాడో”, “పక్కింటి వాళ్ళ కొడుకు ఇంత బాగా చదువుకుంటున్నాడు”… ఇలా మనం చిన్నప్పటి నుంచీ వింటూనే ఉంటాం.

నా అనుభవంలో చెప్పాలంటే, మన parents generation లో అలా compare చేయడం ఒక సహజమైన విషయం. వాళ్ళకి అది motivation అనుకుంటారు. “పోలిస్తే పిల్లలు improve అవుతారు” అనే నమ్మకం ఉంటుంది వాళ్ళకి. కానీ మనకి అది ఎలా అనిపిస్తుందో వాళ్ళకి తెలియదు. వాళ్ళ కాలంలో కూడా వాళ్ళని పోల్చారు, కానీ వాళ్ళు అది express చేయలేదు. ఇప్పుడు మనం కూడా అదే cycle repeat చేస్తున్నాం – బయటికి మౌనంగా ఉండి లోపల కోపంతో మండిపోతూ.

మౌనం వెనుక దాగిన భావాలు

ఒక WhatsApp group లో చూశాను – “మనం ఎందుకు parents తో argue చేయం? ఎందుకంటే respect. కానీ ఆ respect కోసం మన feelings sacrifice చేస్తున్నాం” అని. అయ్యో, ఇది నాకే జరిగిందా అనిపించింది!

నిజమే కదా? మన తెలుగు సంస్కృతిలో పెద్దలతో మాట్లాడటం, వాళ్ళని question చేయడం అసభ్యంగా భావిస్తారు. “అమ్మానాన్నలని hurt చేయకూడదు”, “వాళ్ళు మన మేలు కోసమే అంటున్నారు” అని మనం మనల్ని మనం convince చేసుకుంటాం. అప్పుడప్పుడు మామిడికాయ పచ్చడి లాగా ఈ కోపం చేదుగా ఉంటుంది – బయటికి తీసుకురాలేం, మింగేయలేం.

కాలనీ అంటీల గాసిప్ లో కూడా ఇదే topic. “మా అత్తగారు ఎప్పుడూ వదినని చూసి నన్ను పోల్చుతుంటే చచ్చిపోవాలనిపిస్తుంది” అని ఒక friend చెప్పింది. మరొకరు “మా నాన్న మామయ్య కొడుకుని చూసి నన్ను compare చేస్తే నాకు ఆ cousin మీద కూడా కోపం వస్తుంది” అన్నారు. ఈ feeling మనం alone feel చేస్తున్నట్టు అనిపించినా, actually చాలా మంది దాటుకొచ్చే దారి ఇదే.

లోపల పెరిగే కోపం ఎలా affect చేస్తుంది?

ఈ silent anger చాలా dangerous. బయటికి చూపించలేదు కాబట్టి, లోపల slowly slowly పెరుగుతూ ఉంటుంది. ఒకరోజు చిన్న విషయానికి blast అవుతాం. లేదా health problems వస్తాయి – tension headaches, BP issues, పొట్టలో ఎసిడిటీ problems.

నాకు గుర్తు, నా office colleague ఒకరు ఇలాంటి situation తో struggle చేస్తున్నారు. వాళ్ళ parents every phone call లో “మీ sister ఇలా చేస్తుంది, మీరు ఎందుకు చేయరు?” అని అడుగుతుంటే, కాల్ కట్ చేసిన తర్వాత మొత్తం రోజు mood పాడైపోయేది వాళ్ళది. వాళ్ళు work మీద concentrate చేయలేకపోయేవారు. Relationships కూడా affect అయ్యాయి – spouse తో కూడా సరిగా మాట్లాడేవారు కాదు.

ఒక యువ దంపతులు పక్కపక్కనే కూర్చొని ఉన్నారు. మహిళ తలవంచి మౌనంగా ఉంది, పురుషుడు చేతులు మడిచుకొని కోపంతో పక్కకి చూస్తున్నాడు. ఇద్దరి మధ్య భావోద్వేగ దూరం స్పష్టంగా కనిపిస్తోంది.
“నిశ్శబ్దం వెనక దాగి ఉన్న కోపం – మాటల కంటే మౌనం ఎక్కువగా గాయపరుస్తుంది.”

మరో friend చెప్పింది – “నా అమ్మ నన్ను ఎప్పుడూ నా cousin తో compare చేస్తుంటే, నేను consciously ఆ cousin ని avoid చేయడం మొదలుపెట్టాను. మా relation కూడా పాడైపోయింది.” అంటే ఈ comparisons వల్ల మనకి మన loved ones నుంచి కూడా దూరం అవుతున్నాం.

అప్పుడేం చేయాలి?

ఏమో గానీ, ఈ situation నుంచి బయటపడటానికి మార్గాలు ఉన్నాయి. నా అనుభవంలో కొన్ని చెప్పాలంటే:

మొదట, మన feelings valid అని గుర్తించుకోవాలి. మనకి కోపం రావడం తప్పు కాదు. Parents ని love చేయడం, respect ఇవ్వడం అంటే మన feelings suppress చేసుకోవడం కాదు.

రెండవది, సరైన సమయంలో calm గా మాట్లాడటం. Quarrel చేయాల్సిన అవసరం లేదు. కానీ ఒక quiet moment లో, maybe evening tea time లో, “అమ్మా, మిమ్మల్ని నేను చాలా love చేస్తాను. కానీ మీరు నన్ను ఇతరులతో compare చేస్తే నాకు బాధగా ఉంటుంది. నాకు నా strengths వేరు, నా journey వేరు. దయచేసి అర్థం చేసుకోండి” అని చెప్పవచ్చు.

మా friend ఒకరు ఇలా చేశారు. మొదట వాళ్ళ అమ్మ కొంచెం defensive అయ్యారు, కానీ slowly understand అయ్యారు. ఇప్పుడు comparisons చాలా తగ్గాయి.

మూడవది, మన గురించి మనం positive గా ఆలోచించుకోవాలి. RTC bus లో ఒక auto driver చెప్పిన మాట నాకు ఇప్పటికీ గుర్తు: “Sir, liferace లాంటిది. మనం మన lane లో బాగా drive చేస్తే చాలు. పక్క lane వాళ్ళని చూసి brake వేస్తే accident అవుతుంది.” Simple మాట, కానీ deep meaning ఉంది కదా!

పోలికలు వల్ల బాధపడుతున్న మీరు alone కాదు అనేది గుర్తుంచుకోండి. మనందరం ఈ experience share చేస్తున్నాం. కొత్త రోజు మళ్ళీ వస్తుంది. మన parents కూడా మన happiness కోరుకునే వాళ్ళే – వాళ్ళకి మన perspective అర్థం చేయించుకోవాల్సిన బాధ్యత మనది.

మీ journey మీదే. మీ pace మీదే. ఎవరితోనూ పోల్చుకునే అవసరం లేదు. మీరు చేస్తున్న ప్రతి చిన్న విషయం కూడా valuable. మీ efforts, మీ struggles, మీ small victories – అన్నీ count అవుతాయి.

నిన్న ఏం జరిగిందో మర్చిపోలేం, కానీ రేపు మనం మరింత బాగా communicate చేసుకోవచ్చు. మన feelings express చేయడం disrespect కాదు – అది healthy communication.

(ఈ టాపిక్ గురించి మరింత తెలుసుకోవాలంటే: [సైలెంట్ సుఫరింగ్])

Similar Posts

స్పందించండి

మీ ఈమెయిలు చిరునామా ప్రచురించబడదు. తప్పనిసరి ఖాళీలు *‌తో గుర్తించబడ్డాయి