వాళ్ల షాడోలో నీ వాల్యూ తక్కువగా ఫీల్ అవుతున్నావా?

ఇది నిజంగా నా మైండ్‌లో చాలా సార్లు వచ్చిందే… క్రౌడ్‌లో ఉన్నా, నేను లేనేలాగా… ఎవరో గ్లో అవుతుంటే, నా ప్రెజెన్స్ లిటరల్లీ ఇన్విజిబుల్‌లా ఫీల్ అవుతుంది. వాళ్ల షాడోలోనే నేను నలిగిపోతున్నానా అని సమ్‌టైమ్స్ డౌట్ వస్తుంది.

కంపారిసన్ గేమ్ – ఎప్పుడూ నా మైండ్‌కే మైనస్

సొసైటీ అంటే ఇదేనా? ఎవరో షైన్ అయ్యారంటే వెంటనే నేను మెజర్ చేసుకోవాలి?
ఫ్రెండ్‌కు మంచి జాబ్ వచ్చేసరికి, నా బ్రెయిన్ వెంటనే… “నువ్వు వాల్యూ తక్కువే” అని వెర్డిక్ట్ ఇస్తుంది.
యాక్చువల్లీ నాకు తెలుసు రియాలిటీ వేరే అని… వాళ్ల సక్సెస్ నా వర్త్‌ని తగ్గించదు అని… కానీ ఆనెస్ట్లీ చెప్పాలంటే, అది ఇగ్నోర్ చేయలేకపోతున్నా. వాళ్ల షాడోలోనే నేను కంపేర్ చేసుకుంటూ, చిన్నవాడిలా అనిపించుకుంటా.

అప్రూవల్ కోసం జీవిస్తున్నానా?

అవును… ఇన్‌స్టాగ్రామ్ లైక్స్, ఆఫీస్‌లో కంప్లిమెంట్, ఫ్రెండ్స్ సర్కిల్‌లో ఒక్క రికగ్నిషన్… వీటికి నేనెంతగా వెయిట్ చేస్తానో, చెప్పలేను.
అది రాకపోతే… ఇమిడియేట్‌గా యాంక్షైటీ. మైండ్ నాన్‌స్టాప్ రిపీట్ చేస్తుంది – “నువ్వు ఎనఫ్ కాదు, నువ్వు ఎనఫ్ కాదు…”
ఇది సైలెంట్ సఫరింగ్. ఎందుకంటే నా వాల్యూ‌ని నేను డిసైడ్ చేయక, వాళ్ల క్లాప్ సౌండ్ మీదే బేస్ చేసుకున్నాను. సమ్‌టైమ్స్ నాకు నాకే అసహ్యం వేస్తుంది, ఇలా డిపెండ్ అవ్వడం మీద.

ఒక స్టూడెంట్ స్టోరీ – సమ్‌హౌ నా లైఫ్ కూడా ఇలానే ఉంది

క్లాస్‌లో టాపర్‌కు టీచర్స్ కాన్‌స్టెంట్ ప్రైజ్. ఇంకో స్టూడెంట్ నార్మల్ మార్క్స్, కానీ డ్రాయింగ్‌లో అవుట్‌స్టాండింగ్.
టాపర్ ఉన్నంత వరకు, ఈ స్టూడెంట్‌కి… “నీ వాల్యూ అకాడెమిక్స్‌లో లేదు, కాబట్టి నువ్వు లెస్” అనే షాడో పడేది.
నేనూ ఇలాగే అనిపించుకున్న సందర్భాలు ఉన్నాయి… ఎవరో స్పాట్‌లైట్‌లో ఉన్నప్పుడు, నేను సైడ్ బెంచ్‌లో కూర్చున్నట్టుగా.

కానీ ఒక ఆర్ట్ ఎగ్జిబిషన్‌లో అన్నీ మారిపోయాయి. టీచర్స్ క్లాప్ చేశారు అతని డ్రాయింగ్స్‌కి. అప్పుడే అతను ఫీల్ అయ్యాడు – వాల్యూ అంటే ఒకే మెజర్ కాదు. షైన్ చేసే స్టేజ్ వేరే వేరే ఉంటుంది.

షాడో నుంచి బయటపడటానికి మూవ్స్ ఉన్నాయ్ కానీ… చేయడం కష్టం

నా యూనిక్‌నెస్ గుర్తించాలి అని తెలుసు… కానీ ఆనెస్ట్లీ, ప్రతి సారి కంపేర్ అవుతుంటే గుర్తు చేసుకోవడం చాలా కష్టం.
బౌండరీస్ పెట్టుకోవాలి అని కూడా తెలుసు… కానీ కంపేర్ చేసే సర్కిల్స్‌లోనే నేను తిరుగుతుంటా. హెల్తీ డిస్టెన్స్ పెట్టుకోవాలని అనిపించినా, ఎలాగో డ్రాగ్ అయ్యిపోతా.
సెల్ఫ్-వాలిడేషన్ నేర్చుకోవాలి అని కూడా మైండ్‌లో నోట్ చేసుకున్నా… రోజూ నా చిన్న అచీవ్‌మెంట్‌కి క్లాప్ ఇవ్వడం… కానీ మళ్లీ లైక్స్ నోటిఫికేషన్ కోసం ఫోన్ చెక్ చేస్తూనే ఉంటా.

ప్రాబ్లమ్ వాళ్లలో కాదు… నా లెన్స్‌లోనే ఉందేమో

అవును, వాళ్ల లైట్ కాదు ఇష్యూ. నేను ఎలా చూస్తున్నానో, అదే రియల్ ప్రాబ్లమ్. వాళ్ల బ్రైట్‌నెస్‌ని చూస్తూనే ఉంటా… నా స్పార్క్ ఇగ్నోర్ చేస్తా.
సెల్ఫ్-అవేర్నెస్ అంటే “నా వర్త్ వేరే స్కేల్‌లో ఉంది” అని యాక్సెప్ట్ చేయడం అని తెలుసు… కానీ ప్రాక్టికల్‌గా చేయగలిగితేనే కదా. లెన్స్ మార్చగానే షాడో డిసప్పియర్ అవుతుంది అని అంటారు… కానీ నేను ఇంకా స్ట్రగుల్ అవుతున్నా.

క్లోజింగ్… ఒక ఆనెస్ట్ కన్ఫెషన్

లైఫ్ ఒక స్టేజ్ అంటారు. ఆడియన్స్ క్లాప్ చేస్తారా లేదా అన్నది సెకండరీ అంటారు.
బట్ నిజం చెప్పాలంటే, నాకు ఇంకా క్లాప్ అవసరం ఉన్నట్టే అనిపిస్తోంది. షాడోలో నిలబడటానికి నేను బోర్ అయ్యిపోయా… కానీ నా లైట్ స్విచ్ ఆన్ చేయడానికి గట్స్ రావడం లేదు.