పండుగలో క్రౌడ్‌లో ఉన్నా నీకు ఒంటరి అనిపిస్తుందా?
పక్కవాళ్లందరూ నవ్వుతూ, సెల్ఫీలు తీసుకుంటుంటే…
నువ్వు మాత్రం ఆ హడావిడిలోనూ ఏదో ఖాళీగా అనిపిస్తుందా?
చుట్టూ జనం ఉన్నా… మనసులో మాత్రం ఎవరూ లేరనే ఫీలింగ్.
పండుగలో ఒంటరితనం – ఎవరికీ తెలియని రహస్య బాధ
“ఎందుకు ఇలా అనిపిస్తుంది?” అనే ప్రశ్న మనలో చాలామందికి ఉంటుంది.
పండుగ రోజు అంటే అందరి ముఖాల్లో వెలుగు, కానీ కొందరి హృదయంలో మాత్రం చీకటి.
“సంతోషం పంచుకోవాల్సిన రోజే మనసు ఎందుకింత నిశ్శబ్దంగా ఉంటుంది?”
ఈ అనుభవం ఒకరికి కాదు — స్కూల్‌లో ఫ్రెండ్స్‌తో ఉన్నా, ఆఫీస్‌లో కాలీగ్స్‌తో ఉన్నా, ఇంట్లో రిలేటివ్స్‌తో ఉన్నా… ఆ “మిస్సింగ్ ఫీలింగ్” తగ్గదు.
ఇన్స్టాగ్రామ్‌లో అందరూ “ఫ్యామిలీ వైబ్స్ 😍” అని పోస్టులు వేస్తుంటే, నువ్వు మాత్రం స్క్రోల్ చేస్తూ నీకు ఏమైందో అర్థం కాక నిశ్శబ్దంగా కూర్చుంటావు.
మనసు ఒంటరిపడటానికి మూడు నిజమైన కారణాలు
1. నటించాల్సిన ఒత్తిడి:
పండుగ అంటే “సంతోషంగా ఉండాలి” అనే సొసైటీ రూల్.
కానీ మనలో నిజంగా సంతోషం లేకపోయినా, నవ్వుకోవాలి. ఫోటోల్లో ఫేక్ స్మైల్ ఇవ్వాలి.
ఆ నటనే మనసుని ఇంకా ఖాళీగా చేస్తుంది.
2. కనెక్ట్ కాకపోవడం:
ఇప్పటి కన్వర్సేషన్స్ ఎక్కువగా “ప్లాన్ ఏమిటి?”, “సెల్ఫీ తీసుకుందాం!” అన్న మాటలకే పరిమితం.
లోతైన మాటలు, నిజమైన కనెక్షన్, ఆ “నన్ను అర్థం చేసుకున్న” ఫీలింగ్ చాలా అరుదు అయిపోయింది.
3. అంతరంగంలో అన్రిజాల్వ్డ్ ఎమోషన్స్:
ఎవరో మనకి దూరమయ్యారు. ఏదో విష్ నెరవేరలేదు. మనలో చిన్న చిన్న బాధలు మిగిలిపోయాయి.
ఆ లోపలికే మనసు వెళ్ళిపోతుంది. క్రౌడ్‌లో ఉన్నా… మనసు ఆ ఒక్క థాట్‌లోనే చిక్కుకుంటుంది.
“సంతోషం క్రౌడ్‌లో కాదు... కనెక్షన్‌లో ఉంది”
ఇది నిజం.
నిన్ను చుట్టుముట్టిన 50 మందికన్నా, నిన్ను నిజంగా వినే ఒక మనిషి అవసరం ఎక్కువ.
ఒక చిన్న ఉదాహరణ తీసుకో:
దివాళీ పార్టీ‌లో అందరూ హంగామా చేస్తున్నారు. లైట్స్, స్వీట్స్, డీజే సౌండ్… కానీ నువ్వు ఒక మూల కూర్చొని “ఎందుకో మనసు ఎంప్టీగా ఉంది” అని ఫీలవుతావు.
ఆ సమయానికి ఎవరో ఒకరు వచ్చి “ఏమైందిరా?” అని జెన్యూయిన్‌గా అడిగితే — అదే సంతోషం.
సోషల్ మీడియా ఫాలోవర్లు, లైక్స్, క్రౌడ్ — ఇవన్నీ ఎక్స్టర్నల్ నాయిస్.
కానీ మనసు వినిపించేది ఓన్లీ వెన్ సమ్‌వన్ జెన్యూయిన్‌గా కనెక్ట్ అవుతారు.
నిజ జీవిత ఉదాహరణలు – నీలోనూ ఉంటాయి
స్కూల్ ఫెస్ట్:
మిగతావాళ్లు స్టేజ్‌పై నృత్యం చేస్తుంటే, నువ్వు క్రౌడ్‌లో కూర్చొని “నా ప్రెజెన్స్ ఎవరికీ మ్యాటర్ కాదు” అని ఫీలవ్వడం.
ఆఫీస్ పార్టీ:
ఎవ్రీవన్ ఈజ్ లాఫింగ్, క్లికింగ్ పిక్స్ విత్ బాస్. కానీ నువ్వు ఒక మూల టేబుల్ దగ్గర కాఫీ తాగుతూ “ఎందుకు నేనింత వేరేలా ఫీలవుతున్నాను?” అని ఆలోచించడం.
పండుగ రోజు ఇంట్లో:
అందరూ రిలేటివ్స్‌తో బిజీ. నువ్వు బాల్కనీలో ఫోన్ చూస్తూ “ఇదేనా ఆనందం?” అని నీతోనే ప్రశ్నించుకోవడం.
ఇవన్నీ చిన్న చిన్న సందర్భాలు కానీ – మనసు ఎంత ఎమోషనల్‌గా పనిచేస్తుందో చెప్పేస్తాయి.
ఈ ఫీలింగ్ తప్పా? కాదు. ఇది “నిజమైన మానవ స్పందన.”
మనసు ఎప్పుడూ క్రౌడ్‌తో కాదు, మీనింగ్‌తో కంటెంట్ అవుతుంది.
మనసు కనెక్షన్ లేకపోతే — బయట ఎంత ఎంటర్టైన్‌మెంట్ ఉన్నా, లోపల ఖాళీగానే ఉంటుంది.
ఇది డిప్రెషన్ కాదు, వీక్‌నెస్ కాదు.
ఇది మనలోని అవేర్‌నెస్.
నిన్ను నువ్వు ఆబ్జర్వ్ చేయగలిగే స్థితి.
ఒకసారి ఆలోచించు — నీకు ఇలా ఒంటరితనం అనిపించినప్పుడు, నువ్వు ఏమి చేస్తావు?
ఫోన్ తీయడం, రీల్స్ చూడడం, లేదా సైలెంట్‌గా కూర్చోవడం?
కాని నిజమైన ఆన్సర్ ఇంట్రోస్పెక్షన్‌లో ఉంది.
మనసు ఆగి, “నిజంగా నాకు ఏం కావాలి?” అని అడిగే సైలెన్స్‌లోనే పీస్ ఉంటుంది.
పండుగలో నీ మనసును కనెక్ట్ చేసుకోవడానికి
కొంతసేపు ఫోన్ పక్కన పెట్టి, చుట్టూ ఉన్న వారిని నిజంగా ఆబ్జర్వ్ చెయ్.
అందరి ఫేసెస్‌లోని జెన్యూయిన్ ఎమోషన్ చూడి.
ఎవరికైనా ఒక్క సింసియర్ ప్రశ్న అడుగు – “నువ్వు ఎలా ఉన్నావు నిజంగా?”
అది నీ మనసుని కూడా హీల్ చేస్తుంది.
పండుగ రోజు నీకు నచ్చిన పనిని నువ్వే చెయ్ – స్వీట్స్ పంపడం, ఓల్డ్ సాంగ్ వినడం, క్యాండిల్ వెలిగించడం.
చిన్న యాక్షన్స్‌లే మనసుకి మీనింగ్ ఇస్తాయి.
రాత్రి పడుకునే ముందు నీ రోజును రిఫ్లెక్ట్ చెయ్.
“నేను ఈరోజు ఎవరి తో నిజంగా కనెక్ట్ అయ్యాను?” అని అడుగు.
అదే నెక్స్ట్ పండుగకి కొత్త క్లారిటీ ఇస్తుంది.
“జనం మధ్యన ఒంటరితనం… అసలు అది మనసు మాట్లాడే భాష”
కొందిసార్లు మనసు చెబుతుంది — “ఈ క్రౌడ్‌లో నేను లేను.”
అది వార్నింగ్ కాదు, ఇన్విటేషన్.
నీతో నువ్వు కనెక్ట్ అవ్వమని.
ఎందుకంటే పండుగ అంటే కేవలం క్రాకర్స్, స్వీట్స్, సెల్ఫీస్ కాదు.
అది మనసు సైలెంట్‌గా “నన్ను కూడా సెలబ్రేట్ చెయ్” అని చెప్పే రోజు.
పండుగలో క్రౌడ్‌లో ఉన్నా ఒంటరిగా ఫీలవడం అర్థరహితం కాదు.
అది నీ సెన్సిటివిటీకి, నీలోని లోతైన భావనకి గుర్తు.
జనం మధ్య సైలెంట్‌గా ఉన్న నీలో — ఒక అందమైన నిజం దాగి ఉంది:
“సంతోషం పెద్ద క్రౌడ్‌లో కాదు… నిజమైన కనెక్షన్‌లో ఉంది.”
ఇది ఎందుకు జరుగుతుందో ఎప్పుడైనా ఆలోచించావా? → [బంధువుల ముందే అమ్మానాన్న నీ తప్పులు చెప్పేసినప్పుడు వచ్చే సిగ్గు]
అందంగా అనిపించిన భావాన్ని పదాల్లో మార్చే నైపుణ్యం, ప్రతి వాక్యంలో తలపోసే సున్నితత్వం… ఇవే సంజన రాతల్లో ప్రత్యేకత. ప్రేమ, నమ్మకం, ఒత్తిడిలాంటి భావోద్వేగాల్ని నిండుగా చెప్పేలా, కానీ చదివినవాళ్ల గుండె నొప్పించకుండా రాయడమే ఆమె శైలి. ఆమె వాక్యాల్లో తడిచినపుడు, మీ జీవితపు చిన్న మజిలీ గుర్తొస్తుందనిపించకమానదు.
