చిన్న తప్పుడు ఓమెన్ విన్నా నీ రోజు పాడవుతుందా?
ఎప్పుడైనా అలా అనిపించిందా — ఉదయం బయటకు వెళ్లే ముందు బ్లాక్ క్యాట్ దాటితే “అయ్యో, ఇవాళ ఏదో చెడు జరుగుతుందేమో” అనిపించి, ఆ ఫీలింగ్ మొత్తం రోజంతా మూడ్ పాడుచేసిందా?
లేదా ఎగ్జామ్‌కి వెళ్తున్నప్పుడు ఎవరో “చూడు జాగ్రత్త” అని చెబితే, ఆ మాటే మన మైండ్‌లో మళ్లీ మళ్లీ రీప్లే అవుతూ ఎగ్జామ్ పేపర్ చూసిన వెంటనే బ్రెయిన్ ఫ్రీజ్ అవుతుందా?
నిజం చెప్పాలంటే, మన జనరేషన్ లాజికల్ అనిపించుకుంటుంది కానీ… చిన్న చిన్న ఓమెన్‌లు, “సైన్స్” విన్నా కూడా మనం ఓవర్‌థింక్ చెయ్యడం మానుకోలేము. ఎందుకంటే మనకు నమ్మకం కంటే ఎక్కువగా భయం ఇన్‌ఫ్లుయెన్స్ చేస్తోంది.
ది రియల్ ప్రాబ్లమ్
మన ప్రాబ్లమ్ ఏంటంటే — మన మైండ్‌కి “కంట్రోల్” ఇవ్వకుండా, రాండమ్ సైన్స్‌కి కంట్రోల్ ఇచ్చేస్తున్నాం.
ఉదయం గ్లాస్ పగిలిందంటే “బ్యాడ్ లక్” అంటాం. వాట్సాప్‌లో “డోంట్ ఇగ్నోర్ దిస్ మెసేజ్” అంటే ఫార్వర్డ్ చేస్తాం.
ఎందుకంటే మనకు పీస్ కంటే “జస్ట్ ఇన్ కేస్” థింకింగ్ ఎక్కువ.
కాలేజ్‌కి వెళ్లే ముందు పేరెంట్స్ చెప్పే “జాగ్రత్తగా వెళ్లు” కూడా మనలో టెన్షన్ పెంచేస్తుంది. ఫ్రెండ్స్ “బ్రో, ఇవాళ అన్‌లక్కీ డే అంటా” అంటే నిజంగానే ఏదో తప్పు జరగబోతుందన్న ఫీల్.
ఇక స్ట్రెస్ ఆల్రెడీ ఉన్నపుడు ఏదైనా చిన్న బ్యాడ్ సైన్ కనిపిస్తే — అది “కన్ఫర్మేషన్” లా ఫీలవుతాం.
ఉదా: ప్రాజెక్ట్ ఫెయిల్ అయింది → “అవును, ఉదయం మిరర్ పగిలిందిగా!” అని మన బ్రెయిన్ ఎక్స్ప్లనేషన్ తయారు చేసేస్తుంది.
అసలు విషయం ఏంటంటే, మనం ఓమెన్‌ని నమ్మడం కాదు, మనం కంట్రోల్ లేకపోవడాన్ని జస్టిఫై చెయ్యడానికి ఏదో రీజన్ వెతుక్కుంటున్నాం.
వై దిస్ హ్యాపెన్స్
ఇది సూపర్‌స్టిషన్ కాదు, సైకాలజీ.
మన బ్రెయిన్‌కి “ప్రెడిక్టబిలిటీ” కావాలి — “నెక్స్ట్ ఏమవుతుందో” తెలియకపోతే అది పానిక్ అవుతుంది.
అప్పుడు ఏదైనా ఓమెన్ లేదా సైన్ కనిపిస్తే, బ్రెయిన్ వెంటనే కనెక్ట్ చేసేస్తుంది:
“ఇదే రీజన్ అవుతుందేమో!”
ఇది ఇల్యూషన్ ఆఫ్ కంట్రోల్ అంటారు.
మనకు ఏదైనా కంట్రోల్ లేకపోయినా, ఏదో వన్ థింగ్ రీజన్‌గా బ్లేమ్ చేస్తే మనకు రిలీఫ్ అనిపిస్తుంది.
ఉదాహరణకి, ఇంటర్వ్యూ‌లో రిజెక్ట్ అయ్యాక “అది అన్‌లక్కీ షర్ట్ వేసుకున్నా కాబోలు” అని అనిపిస్తుంది.
యాక్చువల్ రీజన్ ప్రిపరేషన్ లేకపోవడం అయి ఉండొచ్చు, కానీ బ్లేమ్ చేయడం ఈజీ కాబట్టి మన బ్రెయిన్ అదే రూట్ తీసుకుంటుంది.
ఇక సోషల్ మీడియా కూడా మనను రీన్ఫోర్స్ చేస్తుంది —
“ఈ కలర్ వేశావా? అన్‌లక్కీ డే”, “ఈ ఎమోజీ పంపించావా? బ్యాడ్ సైన్”.
మన మైండ్‌కి ఆల్రెడీ కన్ఫ్యూషన్ ఉన్నప్పుడు ఇవన్నీ ఫియర్ ట్రిగర్స్ అవుతాయి.
వాట్ యాక్చువల్లీ వర్క్స్
పాటర్న్ రికగ్నైజ్ చేయొద్దు — పర్పస్ రికగ్నైజ్ చేయి.
ఉదయం ఏదైనా స్మాల్ నెగటివ్ జరిగింది అంటే, అది డే మొత్తం డిసైడ్ చెయ్యదు.
నీ రియాక్షన్ డిసైడ్ చేస్తుంది.
“ఇది బ్యాడ్ సైన్” అనుకోవడం కంటే “ఇది టెస్ట్” అనుకుంటే ఎనర్జీ మారిపోతుంది.
కంట్రోల్ తిరిగి నీ చేతుల్లోకి తీసుకో.
ఒక ఓమెన్ విన్నావు అని సపోజ్ చెడు జరగబోతుందని అస్యూమ్ చేయొద్దు.
రివర్స్ చెయ్యి — “అంటే ఇప్పుడు నేను అలర్ట్‌గా ఉండాలి” అని పాజిటివ్ మీనింగ్ ఇవ్వు.
మైండ్‌కి డైరెక్షన్ ఇచ్చే పవర్ నీదే, ఓమెన్‌దేమీ కాదు.
పాస్ట్ కనెక్షన్స్ బ్రేక్ చేయి.
ఒకసారి అన్‌లక్కీ అనిపించిన ఆబ్జెక్ట్ లేదా కలర్ అవాయిడ్ చేయడం మానేయి.
దాన్ని రిపీటెడ్‌గా యూజ్ చెయ్యి — నీ బ్రెయిన్‌కి “ఇది హార్మ్‌లెస్” అని ప్రూవ్ అవుతుంది.
లాఫ్ ఇట్ ఆఫ్.
చిన్న బ్యాడ్ సైన్ విన్నప్పుడు సీరియస్ అవ్వొద్దు.
“అయ్యో బ్లాక్ క్యాట్ వచ్చిందా? లక్కీ డే అవుతుందేమో!” అని సరదాగా చెప్పు.
మైండ్ కన్ఫ్యూజ్ అవుతుంది — “ఇది ఫియర్ కాదు, ఫన్!” అని రీవైరింగ్ మొదలవుతుంది.
రియాలిటీ చెక్: బ్యాడ్ ఓమెన్ కన్నా బ్యాడ్ మైండ్‌సెట్ డేంజరస్.
ఒక ఓమెన్ డే‌ని డిసైడ్ చేయదు, కానీ నీ నెగటివ్ అటిట్యూడ్ మాత్రం చేస్తుంది.
సో పాజిటివ్ ఎనర్జీ మెయింటైన్ చేయడం అంటే ఫేక్ స్మైల్ కాదు — రేషనల్ థింకింగ్ ప్రాక్టీస్ చెయ్యడం.
క్లోజింగ్ విత్ ఇంపాక్ట్
చిన్న ఓమెన్ విన్నా మన డే పాడవడం మన కంట్రోల్‌లోనే ఉంటుంది.
మన యాన్సెస్టర్స్ “శకునాలు” నమ్మినా, వాళ్లు కూడా వాటిని గైడ్‌లా వాడారు, ఫియర్ ట్రిగర్స్‌లా కాదు.
మన జనరేషన్‌కి లాజిక్ ఉంది, కాన్ఫిడెన్స్ ఉంది — కానీ సమ్‌టైమ్స్ ఓవర్‌థింకింగ్ దాన్నే షాడో చేస్తుంది.
కాబట్టి నెక్స్ట్ టైమ్ ఎవరో “అది బ్యాడ్ సైన్” అన్నా — స్మైల్ చెయ్యి,
“నా లక్ నేను డిజైన్ చేసుకుంటా” అనుకో.
లైఫ్ అనేది ఓమెన్‌తో కాకుండా, యాక్షన్‌తో మూవ్ అవుతుంది.
మీకు కూడా ఇలా అనిపించిందా?
అలా ఒక స్మాల్ సైన్ విన్న తర్వాత మొత్తం డే స్పాయిల్డ్ అయిందా?
దీని గురించి మనం మాట్లాడుకోవాలి — ఎందుకంటే “గుడ్ డే” కూడా మన బిలీఫ్‌తోనే మొదలవుతుంది.
ఇవి కూడా చదవండి:
వాళ్లు నీ చిన్న ప్రయత్నాలను పట్టించుకోకపోతే నీలో ఎందుకు గిల్టీ?
ఫ్యామిలీ డెసిషన్స్‌లో నీకు చాన్స్ లేకపోతే అవుట్‌సైడర్ అన్న ఫీల్ అవుతున్నావా?
అందంగా అనిపించిన భావాన్ని పదాల్లో మార్చే నైపుణ్యం, ప్రతి వాక్యంలో తలపోసే సున్నితత్వం… ఇవే సంజన రాతల్లో ప్రత్యేకత. ప్రేమ, నమ్మకం, ఒత్తిడిలాంటి భావోద్వేగాల్ని నిండుగా చెప్పేలా, కానీ చదివినవాళ్ల గుండె నొప్పించకుండా రాయడమే ఆమె శైలి. ఆమె వాక్యాల్లో తడిచినపుడు, మీ జీవితపు చిన్న మజిలీ గుర్తొస్తుందనిపించకమానదు.
