ప్రేమలో పడటం ఓ లైఫ్ టైం రిస్క్… కానీ ఎందుకింతగా మనం దూకుతున్నాం
ప్రేమ రిస్క్ అయినా దూకేస్తాం
అరే, ప్రేమ అనగానే గుండెలో ఒక థ్రిల్ వస్తుంది కదా? కానీ ఆలోచిస్తే, ఇది ప్యూర్ రిస్క్ రా – హార్ట్ బ్రేక్ అవ్వచ్చు, టైమ్ వేస్ట్ అవ్వచ్చు, ఎమోషన్స్ మెస్ అవ్వచ్చు. అయినా మనమంతా ఎందుకు ఇంతగా దూకేస్తాం? “అబ్బా, ఇది నా డెస్టినీ” అని ఫీల్ అయి జంప్ చేస్తాం. చాలా మంది ఇలాంటి సిచువేషన్లోనే ఉన్నారు లే – ఫ్రెండ్షిప్ నుంచి ప్రేమలో పడి, తర్వాత “ఏమైంది రా?” అని రిగ్రెట్ చేసుకుంటారు, కానీ మళ్లీ అదే చేస్తారు.
ప్రేమ జంప్: అద్భుత ఫీలింగ్
ఊహించు, నువ్వు ఒక హై బ్రిడ్జ్ మీద నిలబడి ఉన్నావ్, కింద నది ప్రవహిస్తోంది. జంప్ చేస్తే ఫన్, కానీ ఏ ఏమైతే డీప్ వాటర్ కాకపోతే? అలాగే ప్రేమ – రిస్క్ తెలిసినా దూకేస్తాం ఎందుకంటే, ఆ ఫీలింగ్ అద్భుతం రా! ఆ స్మైల్ చూస్తే, మాట్లాడినప్పుడు వచ్చే వైబ్… అది మనల్ని పుష్ చేస్తుంది. నా ఫ్రెండ్ ఒకతను, ఆన్లైన్లో ఒక అమ్మాయిని చూసి ప్రేమలో పడ్డాడు. “రిస్క్ ఏంటి, ట్రై చేస్తా” అని ముందుకు వెళ్లాడు. మొదట్లో సూపర్, కానీ తర్వాత డిఫరెన్సెస్ వచ్చి బ్రేకప్. అయినా అతను చెప్పాడు, “ఆ ఎక్స్పీరియన్స్ వర్త్ ఇట్ రా”.
దూకేసే రీజన్స్ ఏంటి?
ఎందుకు మనం ఇంతగా దూకుతాం అంటే? ఒకటి, హోప్ – “ఇది వర్క్ అవుతుంది” అని బిలీవ్. రెండు, సోషల్ ప్రెషర్ – సినిమాలు, స్టోరీలు చూసి “ప్రేమ లేకుండా లైఫ్ ఏంటి?” అని ఫీల్. మూడు, బయాలజికల్ – మన బ్రెయిన్ ఆ ఎమోషన్స్కి అడిక్ట్ అవుతుంది. చాలా పీపుల్ ఇలాంటి రీజన్స్తోనే రిపీట్ చేస్తుంటారు, ముఖ్యంగా యంగ్ ఏజ్లో.
స్మార్ట్గా రిస్క్ తీసుకో
కానీ రిస్క్ తీసుకునేటప్పుడు స్మార్ట్గా ఉండు రా. మాట్లాడు, అర్థం చేసుకో, రెడ్ ఫ్లాగ్స్ చూడు. ప్రేమలో పడటం రిస్క్ అయినా, అది లైఫ్ని కలర్ఫుల్ చేస్తుంది. మరి నువ్వు ఎప్పుడైనా ఇలా దూకావా? షేర్ చేయ్, రిలేట్ అవుతారు లే! లవ్ ఈజ్ బ్యూటిఫుల్ రా, బట్ వైజ్గా.

జీవితంలో జరిగే చిన్న సంఘటనల్ని పెద్ద కోణంలో చూడగల కన్ను, వాటిని చదివే ప్రతి ఒక్కరికి తలొరిగేలా రాసే కలం… ఈ రెండూ కలిపితే రాహుల్ రాతలూ అవుతాయి.
పాఠకుల మనసును గౌరవిస్తూ, అభిప్రాయాలపై గమనికలతో—not జడ్జ్మెంట్స్తో—రాసే కంటెంట్ ఆయన ప్రత్యేకత.
సాధారణ విషయాలపై గంభీరంగా రాయాల్సిన అవసరం ఉన్నప్పుడు, అందరికీ అర్థమయ్యే భాషలో, అయితే లోతుగా చెప్పడం రాహుల్ శైలి.
