బస్సులో ఇబ్బంది పడుతున్న యువతి, చేతిలో పర్స్ పట్టుకుని కండక్టర్ వైపు చూస్తోంది. కండక్టర్ ఆమెకు టికెట్ ఇస్తున్నాడు. చుట్టూ ప్రయాణీకులు ఉన్నారు.

బస్‌లో డబ్బు కరెక్ట్ లేకపోతే వచ్చే సిగ్గు నీలో ఎందుకు ఇంత బరువుగా ఉంటుంది?

ప్రారంభం:

మొన్ననే నిజంగా ఒక చిన్న సంఘటన జరిగింది.
సాయంత్రం ఆఫీస్‌ నుండి వెళ్ళేప్పుడు, జూబ్లీహిల్స్ నుండి కూకట్‌పల్లి వైపు బస్ ఎక్కాను.
హాయిగా కూర్చున్నాను, చేతిలో ఉన్న purse తీసి conductor దగ్గరకి చిల్లర ఇచ్చేలోపు — “రెండు రూపాయల తక్కువయ్యాయే!” అని తెలిసింది.
ఒక్కసారిగా చెమటపట్టింది.

చుట్టూ ఉన్న వాళ్లు చూడకూడదనిపించింది.
మాట రాకపోయినా మనసులోనో ఇలా మాట్లాడుతుంటాం కదా —
“అయ్యో, ఇంత చిన్న విషయం కోసం కూడా సిగ్గు పడుతున్నా?”
కానీ నిజంగా ఆ సిగ్గు బరువు తక్కువ కాదు గానీ, మనసులోనికి దూసుకొచ్చి ఒక చిన్న తక్కువతన భావన మిగిలిపోతుంది.
అంతే కదా, మనం తప్పు ఏమీ చేయకపోయినా “embarrassed” ఫీల్ అవుతాం.

ఇది బస్‌లో అయినా, షాపులో అయినా, అదే story.
కరెక్ట్ change లేకపోతే మనకే ఏదో తప్పు చేసిన ఫీలింగ్ వస్తుంది.
మీకు కూడా ఇలాగే అనిపించిందా?

ఒకసారి గుర్తుంది —
మా అమ్మతో మార్కెట్‌కి వెళ్లాం. కూరగాయలు తీసుకొని vendor‌కి ఇచ్చేటప్పుడు, అయిదు రూపాయలు తక్కువయ్యాయి.
అమ్మ purse తెరిచి చిల్లర వెతికింది కానీ దొరకలేదు.
ఆ vendor మాత్రం నవ్వుతూ “అది పర్లేదు amma, తర్వాత ఇచ్చేయండి” అన్నాడు.
కానీ అమ్మ మాత్రం రాత్రి దాకా “నేడు అయిదు రూపాయలు తక్కువ ఇచ్చాను, నాకేదో తప్పు చేసినట్టు ఉంది” అని repeated‌గా చెప్పింది.

అది look at the irony — vendor relaxగా ఉన్నాడు, కానీ మన మనసే guilt‌తో trip అవుతుంది.

ఎందుకు ఇంత చిన్న విషయం కూడా మనకు పెద్దగా అనిపిస్తుంది?
ఎందుకంటే మన తెలుగు సంస్కృతిలో “ఇతరుల ముందు తప్పు చేయకూడదు” అనే conditioning లో పెరిగాం.
బస్‌లో conductor “change లేదు?” అని ఒక్క మాట చెప్పినా మన ముఖం వేడి వేడి అవుతుంది.
అదే నాయనా, “జనం చూస్తున్నారు” అనే సిగ్గు మనలో చాలానే దృఢంగా నాటుకుపోయింది.

ఇది కేవలం డబ్బు విషయం కాదు.
ఒక supermarket‌లో queue లో నిలబడి ఉన్నప్పుడు card swipe పనిచేయకపోతే కూడా మనం “ground లోకి వెళ్లిపోవాలని” అనిపిస్తుంది కదా?
ఎవరూ మనపై నవ్వకపోయినా, మన మనసు already imagination లో “వాళ్లందరూ చూశారు” అని drama మొదలుపెడుతుంది.

మా బావగారికి ఒకసారి funny incident జరిగింది:

RTC బస్‌లో Vijayawada నుంచి Tenali వెళ్తున్నారు.
ticket కొన్నాక conductor change ఇవ్వలేదు.
అతను politely “సార్, చిల్లర కావాలి” అన్నాడు.
Conductor గట్టిగా — “రేపు వచ్చి తీసుకో!” అన్నాడు.
అదంతా busలో ఉన్న వాళ్లు వినిపించారేమోనని, మా బావగారు కిటికీ బయటకు చూసేస్తూ trip అయ్యాడు.
తర్వాత narrate చేస్తూ నవ్వినా, ఆ సమయానికి మాత్రం సిగ్గుతో సన్నబడిపోయాడట.

ఏమో గానీ, మన Telugu మనసు “పబ్లిక్‌లో చిన్న తప్పు కూడా చేయకూడదు” అనే భయంతో బతుకుతుంది.

ఇంకో సీన్:
ఒకసారి marriage function కి వెళ్ళినప్పుడు, table మీద ఉన్న waiter కి tip ఇవ్వడానికి note తీసాను.
అదీ torn అయిపోయింది!
ఆ waiter నవ్వుతూ “ఇది తీసుకోను సార్” అన్నాడు.
అంతే — ఆ చిన్న scene దిమ్మతిరిగేలా mind లో playback.
“చిన్న పేపర్ మాత్రమే కదా” అని చెప్పుకోవాలనిపించినా, మనసు మాత్రం “నా dignity పోయింది” అనే mood లోకి వెళ్ళిపోతుంది.

ఇలాంటివి ఒక్కోసారి మనలో childhood నుండి ఉన్న “మానసిక అలవాటు” వలన కూడా వస్తాయి.
మన తల్లిదండ్రులు ఎప్పుడూ “జనం ముందర తప్పు చేయకు”, “ఎవరినీ ఇబ్బందిపెట్టకు”, “ఇతరుల మనసు నొప్పించకు” అని చెబుతారు కదా —
అదే మనలో లోపల guilt system గా settle అయిపోయింది.

కాస్త లోతుగా చూస్తే

ఇది కేవలం సిగ్గు కాదు.
మనలోని “self-worth” అనేది మన social respect‌తో కట్టుకుపోయింది.
అందుకే బస్‌లో change తక్కువ ఉన్నా, మన mind అంటుంది —
“వాళ్లు నిన్న తక్కువగా అనుకుంటారు.”

బస్సు కిటికీ పక్కన కూర్చుని, సూర్యాస్తమయం కాంతిలో ఆనందంగా నవ్వుతున్న ఒక యువతి ముఖం.
చిన్న ఆందోళనలు తొలగిపోయి, ప్రశాంతంగా, సంతోషంగా ప్రయాణాన్ని ఆస్వాదిస్తున్న క్షణం. సూర్యకాంతిలో మెరుస్తున్న చిరునవ్వు.

కానీ ఆ సిగ్గు నిజానికి మన విలువ తగ్గినదానికి కాదు.
మన responsibility ఎక్కువగా ఉన్నదానికి సూచన.
మనం తప్పు చేయకూడదని genuinely అనుకునే వాళ్లం కాబట్టి ఆ సిగ్గు బరువుగా అనిపిస్తుంది.
నిజమే కదా!
తప్పు చేసినవాళ్లు సిగ్గు పడరు — బాధ్యత ఉన్నవాళ్లే సిగ్గుపడతారు.

కొంచెం సరదాగా:
మా కాలనీలోని ఆంటీ ఒకసారి bus ఎక్కి ticket తీసి purse లోంచి coin తీస్తే, paddu fell down.
Conductor — “తీసుకోండి, madam!”
ఆమె మాత్రం “అయ్యో, నేల మీద పడింది కదా, తీసుకోను!” అని సీరియస్.
బస్ మొత్తం నవ్వేసింది.
ఆమె చెప్పింది — “నవ్వండి నవ్వండి, నాకు సిగ్గు కాదు, అలవాటు!”

అదే మన mindset‌ — సిగ్గు కూడా మన వ్యక్తిత్వం భాగం అయిపోయింది.

ముగింపు:

మనకి ఈ “బస్‌లో change లేక సిగ్గు పడటం” లాంటి చిన్న విషయాలు funnyగా కనిపిస్తాయి కానీ…
అవి మన లోపల ఉన్న honesty కి, sense of dignity కి సాక్ష్యం.
అది చెడు కాదు.
కానీ మనం దాన్ని మనపై భారంగా వేసుకోకూడదు.
ఎందుకంటే ప్రతి ఒక్కరికి అలాంటి చిన్న slips జరుగుతాయి — బస్‌లో, షాపులో, బ్యాంక్‌లో కూడా.

తర్వాత రోజే మనం అదే బస్ ఎక్కినా, conductor కూడా మన ముఖం గుర్తుపెట్టుకోడు.
అయితే మన మనసే దానిని repeat‌గా revisit చేస్తుంది.
కాబట్టి next time ఇలాంటిది జరిగితే, ఒక deep breath తీసుకుని smile చేయండి.
అంతే కదా — సిగ్గు అనేది మన హృదయం సున్నితంగా ఉందని గుర్తు.

“సిగ్గు పడటం అంటే బలహీనత కాదు, మన మనసు ఇంకా నిజాయితీగా ఉందని అర్థం.”

మీకు ఎప్పుడైనా ఇలాంటి సిగ్గు వేసిన చిన్న సంఘటన గుర్తుందా?
బస్‌లో, షాపులో, లేదా function‌లో?
మీ అనుభవం ఏమిటి? ఈ విషయం గురించి మరింత మాట్లాడుకుందాం…

ఇవి కూడా చదవండి:

ఎప్పుడూ ‘వాళ్లు ఏమనుకుంటారో’ అని భయపడుతున్నావా?

ఇంకా కంపేర్ చేసుకుంటూ నీ వర్త్ మర్చిపోతున్నావా?

Similar Posts

స్పందించండి

మీ ఈమెయిలు చిరునామా ప్రచురించబడదు. తప్పనిసరి ఖాళీలు *‌తో గుర్తించబడ్డాయి