భోజన సమయంలో టేబుల్ దగ్గర కూర్చున్న యువతి దిగులుగా ఉంది. కళ్లలో నిస్పృహ, ముఖంలో బాధ స్పష్టంగా కనిపిస్తోంది. వెనుక ఇతరులు మాట్లాడుకుంటూ సంతోషంగా ఉన్నారు కానీ ఆమె మాత్రం మౌనంగా ఉంది.

ఫ్యామిలీ డిన్నర్‌లో నీ మాటకు విలువ లేకపోవడం ఎందుకు బాధగా ఉంటుంది?

ఎప్పుడైనా అనుకున్నారా – మీరు ఏదో ముఖ్యమైన విషయం చెప్పడానికి ట్రై చేస్తుంటే, మీ ఫ్యామిలీ లో ఎవరూ పట్టించుకోకపోవడం ఎంత హర్ట్ చేస్తుందో? మీరు మాట్లాడుతుండగా మీ అన్నయ్య ఫోన్ చూస్తున్నాడు, మీ అమ్మ కిచెన్ నుంచి వస్తూ వెళ్తూ ఉంది, మీ నాన్న టీవీ వాల్యూమ్ పెంచేస్తున్నారు. మీరు మాట్లాడటం మానేసినా ఎవరికీ తెలియదు.

ఆ ఫీలింగ్ తెలుసా? ఆ కనిపించనట్టు అనిపించే అనుభవం? నిజం చెప్పాలంటే, మనలో చాలా మంది ఈ సిట్యుయేషన్ ఎదుర్కొంటున్నాం. కానీ ఎవరితోనూ మాట్లాడుకోము. “చిన్న విషయం” అనుకుని లోపలే పెట్టుకుంటాం. కానీ మనసులో ఏదో మెల్లగా పగిలిపోతుంది.

ఈ రోజు మనం ఈ విషయం గురించి ఓపెన్ గా మాట్లాడుకుందాం. ఎందుకంటే మీ ఫీలింగ్స్ సరైనవే. మీ వాయిస్ ముఖ్యమైనది.

అసలు ఇలా ఎందుకు జరుగుతుంది?

మన తెలుగు ఫ్యామిలీస్ లో ఒక పాటర్న్ ఉంటుంది. వయసు ఆధారంగా క్రమం. పెద్దవాళ్ళు మాట్లాడినప్పుడు అందరూ వింటారు. కానీ మనం – టీనేజర్స్ నుంచి మా ఇరవైల వరకు ఉన్నవాళ్ళం – మాట్లాడినప్పుడు “చిన్నోళ్ళు ఏం తెలుసు” అనే యాటిట్యూడ్ ఉంటుంది.

కాలేజీ నుంచి వచ్చి మీరు ఏదో ఇంట్రస్టింగ్ విషయం షేర్ చేయాలనుకుంటున్నారు. కానీ డిన్నర్ టేబుల్ లో కన్వర్సేషన్ ఇప్పటికే వేరే దిశలో పోతుంది. మీ మామయ్య పాలిటిక్స్ గురించి డిబేట్ చేస్తున్నారు. మీ అక్క తన జాబ్ గురించి చెప్తోంది. మీరు మాట్లాడటానికి ట్రై చేస్తే “తర్వాత చెప్పు” అని డిస్మిస్ చేస్తారు. ఆ ‘తర్వాత’ ఎప్పుడూ రాదు.

ఏమో కానీ, మన జనరేషన్ కి ఇది ఎక్స్ట్రా బాధాకరం. ఎందుకంటే మనం పెరిగాం – మనకి అభిప్రాయాలు ఉన్నాయి, అనుభవాలు ఉన్னాయి, కలలు ఉన్నాయి. మనం ఇప్పటికీ “పిల్లలం” కాదు. కానీ ఫ్యామిలీస్ లో మనల్ని ఇంకా అలానే చూస్తున్నారు. ఈ గ్యాప్ వల్ల ఫ్రస్ట్రేషన్ పెరుగుతుంది.

ఈ కనిపించకపోవడం ఎలా ప్రభావితం చేస్తుంది?

నా ఫ్రెండ్ ఒకరు చెప్పారు – “నేను ఫ్యామిలీ డిన్నర్ లకు వెళ్లడం మానేశాను. ఏదో ఎక్స్క్యూజ్ చెప్పి రూమ్ లో తింటాను. ఎందుకంటే అక్కడ కూర్చుని ఇగ్నోర్ అయినట్టు ఫీల్ అవ్వడం కంటే ఒంటరిగా తినడం బెటర్.”

దీని ఇంపాక్ట్ అర్థం చేసుకోవాలి:

స్వీయ విలువ సమస్యలు: మన మాటకి విలువ లేదని పదే పదే అనిపించినప్పుడు, మనం మన గురించే సందేహించుకోడం మొదలుపెడతాం. “నా అభిప్రాయాలు ముఖ్యమా? నేను చెప్పేది అర్థమా?” అని ప్రశ్నించుకుంటాం.

సంభాషణ ఆగిపోవడం: మెల్లగా మనం ఫ్యామిలీ తో షేర్ చేయడం మానేస్తాం. ఎందుకు ప్రయత్నించాలి ఎవరూ వినకపోతే? ఇలా దూరం ఏర్పడుతుంది. పేరెంట్స్ అడిగినప్పుడు “ఏమీ లేదు” అని చెప్పడం అలవాటు అవుతుంది.

వేరే చోట్ల ఒప్పుకోలు వెతకడం: ఫ్యామిలీ నుంచి అటెన్షన్ రాకపోతే, మనం ఫ్రెండ్స్ లో, సోషల్ మీడియా లో, రిలేషన్‌షిప్స్ లో దాన్ని వెతుకుతాం. కొన్నిసార్లు ఇది అనారోగ్యకరమైన పద్ధతులకు దారితీస్తుంది.

కోపం మరియు ఆగ్రహం: ఆ అణచివేసిన ఫీలింగ్ ఎక్కడైనా బయటపడుతుంది. చిన్న విషయానికి ఫైట్ అవుతాం. లేదా పూర్తిగా దూరంగా మారిపోతాం.

మీకు ఇలా అనిపించిందా? మీరు ఒంటరి కాదు. సర్వే ప్రకారం 70% యువ తెలుగు వాళ్ళు తమ అభిప్రాయాలు ఫ్యామిలీ లో సరిగా వినబడటం లేదని ఫీల్ చేస్తున్నారు.

అసలు విషయం ఏంటంటే…

ఈ సమస్య కాంప్లెక్స్. మన పేరెంట్స్ జనరేషన్ కి వేరే పెంపకం ఉంది. వాళ్ళ టైం లో “పిల్లలు కనిపించాలి, వినిపించకూడదు” అనే కాన్సెప్ట్ ఉండేది. వాళ్ళు కూడా వాళ్ళ పేరెంట్స్ దగ్గర ఇలాగే ట్రీట్ అయ్యారు. సో వాళ్ళకి ఇది నార్మల్ అనిపిస్తుంది.

కానీ మన జనరేషన్ డిఫరెంట్. విద్యా విధానం, ఎక్స్పోజర్, ఇంటర్నెట్ యాక్సెస్ – అన్నీ మారాయి. మనం మునుపటి తరాల కంటే మరింత అవేర్. మనకి గ్లోబల్ పర్స్పెక్టివ్ ఉంది. మన అభిప్రాయాలు సమాచారంతో కూడినవి. కానీ ఈ పరిణామాన్ని మన ఫ్యామిలీస్ గుర్తించడం లేదు.

ప్లస్, పేరెంట్స్ కి సొంత స్ట్రెస్ ఉంటుంది – ఆర్థిక ఒత్తిడులు, వర్క్ టెన్షన్, ఆరోగ్య సమస్యలు. వాళ్ళ మైండ్ స్పేస్ నిండిపోయి ఉంటుంది. సో అనుకోకుండా మన మాటల్ని డిస్మిస్ చేస్తారు. ఉద్దేశపూర్వకం కాదు, కానీ జరుగుతుంది.

నిజంగా ఏం సహాయపడుతుంది?

1. సరైన టైమింగ్ ఎంచుకోండి: ఫ్యామిలీ డిన్నర్ అనేది గందరగోళంగా ఉంటుంది. బదులు, ఒకరితో ఒకరుగా ప్రశాంతమైన సమయంలో మాట్లాడండి. మీ అమ్మతో కిచెన్ లో సహాయం చేస్తూ, మీ నాన్నతో సాయంత్రం నడుస్తూ – అలాంటి టైమ్స్ లో నిజమైన సంభాషణలు బాగా జరుగుతాయి.

2. డైరెక్ట్ గా వ్యక్తపరచండి: “మీరు నా మాటలు వినరు” అని బ్లేమ్ చేయకుండా, “నాకు మీతో ముఖ్యమైన విషయం షేర్ చేయాలి, కొంచెం టైం ఇవ్వగలరా?” అని అడగండి. స్పష్టమైన కమ్యూనికేషన్ పని చేస్తుంది.

కుటుంబ భోజన సమయంలో టేబుల్ దగ్గర కూర్చున్న యువకుడు మౌనంగా, బాధతో తల వంచి ఉన్నాడు. వెనుక కుటుంబ సభ్యులు ఆనందంగా మాట్లాడుకుంటున్నారు కానీ అతను ఒంటరితనం అనుభవిస్తున్నాడు.
“కుటుంబం మధ్యలో ఉన్నా, మనసు ఒంటరిగా ఉంటే ప్రతి విందూ చేదుగానే అనిపిస్తుంది.”

3. రాయండి: మాటలు రావడం లేదా? లెటర్ రాయండి. వాట్సాప్ మెసేజ్ పంపండి. కొన్నిసార్లు వ్రాసిన మాటలు ఎక్కువ ప్రభావం చూపిస్తాయి. మీ ఫీలింగ్స్ స్పష్టంగా వ్యక్తమవుతాయి.

4. ఫ్యామిలీ మీటింగ్స్ ట్రై చేయండి: వారానికి ఒకసారి అంకితమైన సమయం ఎక్కడ అందరూ షేర్ చేసుకుంటారు. రూల్స్ ఉంటాయి – ఫోన్లు లేవు, అంతరాయాలు లేవు, అందరూ వినబడతారు. ఇది సూచించండి.

5. సహనం కొనసాగించండి: రాత్రికి రాత్రే మారదు. నెమ్మదిగా మీ ఫ్యామిలీ మీ పరిపక్వతను గుర్తిస్తారు. ప్రయత్నం కొనసాగించండి. పూర్తిగా మూసుకోకండి.

6. మీ గ్రూప్ కనుగొనండి: అదే సమయంలో, మిమ్మల్ని విలువైనదిగా చూసే వ్యక్తులతో చుట్టుముట్టబడండి. ఫ్రెండ్స్, మెంటార్స్, కమ్యూనిటీ – మీ వాయిస్ వినబడే ప్రదేశాలు సృష్టించుకోండి.

దీన్ని గుర్తుంచుకోండి

మీ వాయిస్ ముఖ్యం. మీ అభిప్రాయాలు చెల్లుబాటు అవుతాయి. మీరు వినబడటానికి అర్హులు. ఇది మీ వయస్సు వల్ల లేదా అనుభవం వల్ల కాదు – ఇది మీ ప్రాథమిక హక్కు.

కొన్నిసార్లు మన ఫ్యామిలీస్ మనల్ని గమనించడం లేదు అని అనిపిస్తుంది. కానీ అర్థం చేసుకోండి – వాళ్ళు కాస్త చిక్కుకుపోయారు పాత పద్ధతుల్లో. మనం కొత్త సంభాషణలు ప్రారంభించాలి. గౌరవంగా, స్థిరంగా, సహనంతో.

మీరు ఒంటరి కాదు. మనందరం – ఈ జనరేషన్ – ఈ పోరాటాన్ని ఎదుర్కొంటున్నాం. కానీ మనం కలిసి ఈ సంస్కృతిని మార్చగలం. నెమ్మదిగా, ఒక సంభాషణ ఒక్కొక్కటిగా.

చిన్నగా ప్రారంభించండి. ఈ రాత్రి డిన్నర్ లో ఒక నిజాయితీ కామెంట్ చేయండి. రియాక్షన్ చూడండి. కొనసాగించండి. చివరికి, విషయాలు మారతాయి.

మీకు ఈ ఫీలింగ్ ఎప్పుడైనా వచ్చిందా? మీరు ఎలా హ్యాండిల్ చేశారు? దీని గురించి మనం మాట్లాడుకోవాలి. మీ అనుభవం షేర్ చేయండి – కామెంట్స్ లో, మీ ఫ్రెండ్స్ తో, ఎక్కడైనా. ఎందుకంటే మనం మాట్లాడినప్పుడు, మనం మార్పు సృష్టిస్తున్నాం.

మీ వాయిస్ అంతే ముఖ్యం. ఎప్పుడూ మర్చిపోకండి.

సంబంధిత ఆర్టికల్స్: బిగ్ బాస్ తెలుగు చూస్తూ కంటెస్టెంట్స్ మీద ఫ్రస్ట్రేట్ అవుతున్నావంటే… నీ లైఫ్‌లో ఏదో మిస్సింగ్ ఉన్నట్టే!

Similar Posts

స్పందించండి

మీ ఈమెయిలు చిరునామా ప్రచురించబడదు. తప్పనిసరి ఖాళీలు *‌తో గుర్తించబడ్డాయి